Het zal iets rond 10u ‘s morgens geweest zijn. De persweeën
werden sterker, mijn onmacht raakte me in het diepste van mijn
ziel. Tussen het lachgas en een wee, zei je moeder tegen me:
'misschien moet je al eens kijken welke kleertjes hij kan aandoen'.
Man wat was dat zwaar! Je koffertje was al klaar en gevuld
met de mooiste kleertjes voor je eerste levensdagen. Mijn hart
bloedde, tranen vloeiden, snot droop. Uiteindelijk koos ik hetzelfde
als wat je grote broertje aan had toen hij geboren werd.
Sommigen kennen ons traject en weten dat de zwangerschap
zorgvuldig werd opgevolgd door een leger van gynaecologen en
specialisten. Toen Idas geboren werd, woog hij bijna 3 kg en was
hij 50 cm groot. Klaar om de strijd met het leven aan te gaan.
Dokters vonden geen oorzaak waarom het hartje stil viel. Wij
troosten ons met de gedachte dat Idas zelf heeft gekozen om
niet geboren te worden. Mystiek.
Mysterie van het leven en de dood.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten