Briefje dat ik voor Idas schreef in het ziekenhuis, de nacht na de bevalling, tijdens een moeilijke nacht, de donkerste...
Liefste Idas,
Onze mooie jongste zoon,
Wat ongelooflijk jammer dat onze eerste kus meteen de laatste is...
Ik zal jou op foto blijven zoenen, ook al is het een gek zicht.
Ze mogen me zot noemen, zot van jou.
Mijn liefde voor jou is ontegensprekelijk groot en stroomt.
Altijd.
Gisteren.
Vandaag.
En
Morgen.
Jou zo snel fysiek moeten loslaten... Nog voor je goed en wel geboren was....
Bevallen van een kind waarvan je weet dat het hartje.
Stil.
Staat.
Is één van de moedigste dingen die ik wellicht ooit heb gedaan.
Je vader, ook moedig als een ridder elk moment aan mijn zijde.
Wat is hij een schat.
De ongerustheid dat ik je al twee dagen niet meer voelde.
De blikken van de dokters hoofdschuddend een blik in de onze werpend, is de slechtste scène uit ons leven. Ik zou ze willen schrappen en herschrijven. Want wat hou ik van verhalen met een happy end of tenminste een open einde dan zijn ook nog alle wonders mogelijk.
Kan ik niet gewoon batterijen in jou stoppen? Kan je dan toch plots ademen en lachen? En kunnen we alsnog goed nieuws brengen aan familie en vrienden. Suikerbonen uitdelen. Ons laten gaan met babyspam op sociale media zoals al die andere terechte fiere en lieve ouders?
De was met babykleertjes vouwen? Wallen onder de ogen hebben van de slapeloze nachten waarin
de moedermelk voor je stroomt.
De periode, jij bijna 9 maanden in mijn buik, was één van de mooiste.
De handen van je vader elke avond er rondom de schoppen opvangend.
We zijn blij dat we je bij ons was. Het lijkt alsof je gedurende de hele zwangerschap getwijfeld
hebt of je wel geboren wou worden... Ik snap jou wel, een makkelijke wereld is dit niet.. maar wat had ik je graag gekieteld, getroost, gestreeld, samen zien spelen met je grote broer, kattenkwaad zien uithalen,...
Ik voel me een fiere mama van twee zonen. Ik ben voor altijd jouw mama, beloof me dat je dat nooit vergeet? Jij mijn kleine lieve schat. We voelen ons een gezin van vier.
Je bent gewoon wat anders aanwezig.
Goede reis Idas, onze kleine held die liefde brengt.
Voor altijd,
De zoetste kus,
Je mama en papa
Met dank aan het team in St Elisabeth Ukkel voor de sereniteit,
vroedvrouw Maud en vroedvrouw Alinoë voor onze tocht naar jou onderweg.
Wat een ongelooflijke liefde en steun van familie en vrienden hebben wij al mogen ervaren de laatste dagen. Wat een ontzettend diepe liefde voelen wij. Rondom ons. En in ons hart altijd voor jou. Maakt ook dit verhaal uiteindelijk mooi.
Idas Jatidjan
Voor altijd zoontje van Jonas en Karolien. Kleine broer van Orson.
Vermoedelijk gestorven 11.08.16
Geboren 14.08.16
Na 38 weken zwangerschap.
50 cm - 2900 gr – 11u40
Geen opmerkingen:
Een reactie posten