Rug recht, we zijn flink. Ik loop de wachtzaal van de prenatale diagnostiek door. In kijk recht voor me uit, maar toch zie ik ze in mijn ooghoeken: bolle buiken en mama's met hun kleine baby's. Nog een paar stappen en we zijn in de juiste wachtzaal, praat ik mezelf moed toe. De deur galmt dicht, ik haal weer adem. Ik doe mijn oefeningen en maak een afspraak voor volgende week. Ik fiets naar huis. Ik eet een boterham. Ik open mijn mailbox. Nog meer mails met de vraag hoe het met me gaat. Ik kan niet meer reageren. Tot nu toe deed ik het, maar het geeft me op dit moment stress, ik vertel toch maar altijd hetzelfde verhaal dat ik al genoeg verteld heb. Ik meld me af bij een mama groep op de sociale media. Ik vind mensen die voluit opgaan in alle obstakels die het moederschap met zich kunnen meebrengen op dit moment ver-schrik-ke-lijk. De dood relativeert namelijk alles waar ik me ooit zorgen om maakte. Het doet pijn om te lezen over 'rouw na de bevalling' en dat daarmee, het missen van je oude leventje bedoeld wordt. Ik meld me in gedachten nogmaals af en steek een denkbeeldige middenvinger op.
Ik herbeluister twee liedjes die we op de ceremonie van Idas afspeelden. Ninna Nanna, een wiegelied van Esme Bos en 'Toi, le frère que je n'ai jamais eu' versie van George Moustaki. Er komen tranen.
Ik hoor de post in de gang vallen. Ik sta op. Open de deur en daal de trap af, hopend dat er tussen de rekeningen een brief van Idas zal zitten.
Er was geen brief van Idas. Hij is nergens. Ik neem zijn foto vast, wieg hem in mijn armen, geef hem een kus. Dat was het plan geweest. Wij twee samen nu, het concept van moederschapsrust en het moederschap 'tout court'. Net als elke mama zie ik hem ongelooflijk graag. En ik troost me met de gedachte dat liefde uiteindelijk alles overwint, dat de liefde die ik voor hem voel, uiteindelijk groter zal zijn dan het verdriet, dat de liefde het verdriet omarmt. Of is het net door het verdriet dat ik zoveel liefde voel? Ik ben weer een stukje de berg afgedaald, het is hier dat ik even blijf, niet terug naar boven en nog niet verder naar beneden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten