Over lichtpuntjes, een beetje donkerte en een zoekertje voor de meligste regisseur ter wereld.
- Een spuitbus en sjabloon met Idas zijn naam als verjaardagscadeau krijgen.
- Orson die af en toe naar mijn buik wijst en vertederend vraagt of Idas er weer in zit.
- De lente, blauwe lucht, zon en bloesems.
- Fietsen naar mijn therapeute, onderweg even op een bankje gaan zitten en beseffen dat het op dit moment beter gaat.
- Een mailtje krijgen van mijn schoonzus Joke én meter van Idas, die op de luchthaven werkt. Onbegrijpelijke codes lezen, maar wel kunnen opmaken dat ze Idas Jatidjan als testpassagier invult en ontroerd zijn.
- Beseffen dat het lang geleden is dat ik me terug een klein beetje gelukkig kan voelen.
En dan 's avonds, ons eerste oudercontact... de avond viel en ook in ons hoofd werd het donkerder.
- Te horen krijgen dat Orson in de klas een week rond het thema 'baby's zal werken. Er zijn heel veel klasgenootjes van hem die net een broer of een zus kregen. Het lief vinden dat zijn juf vraagt of dit voor ons ok is, maar dit stiekem toch heel moeilijk vinden en hopen dat die week snel voorbij zal zijn. Bezorgd zijn om hem, omdat hij zal ontdekken dat zijn klasgenootjes wél met hun broer of zus kunnen spelen en hij niet.
- 's Nachts dromen dat Lars Von Trier je droom aan het regisseren is en weten dat er een slecht einde zal komen. Ik droomde dat Orson thuis was met een nieuwe babysit die we niet kenden, ik zat in een bus en kon er niet uit, in die droom beseffen dat het niet goed komt, omdat je nu eenmaal weet dat het niet in de aard van Von Trier zit om een happy end te schrijven. Wakker worden en ongelooflijk moe aan de dag beginnen. Ook Jonas droomde onlangs dat Orson van een metershoge trap de diepte in viel....
- Beseffen dat we allebei heel ongerust zijn geworden om Orson te verliezen... Een posttraumatisch kenmerk? Als hij overdag een dutje doet, check ik meermaals of hij nog wel ademt. Ik wil zijn borstkas op en neer zien gaan. Ik hoop dat hij niet door heeft dat we ongeruste ouders zijn geworden en dat we met de tijd weer meer vertrouwen kunnen vinden.
- Orson naar school brengen met de fiets en helemaal overstuur zijn als een gek in een auto ons rakelings voorbij schrijdt. Aan het rode licht, op het raam van diezelfde auto kloppen en boos met vuisten in de lucht in mijn gebrekkig Frans 'Vous pensez que vous êtes le roi?' zeggen (ok half roepen).
- Beslissen dat ik vanavond vroeger moet gaan slapen om het allemaal weer wat lichter te zien, Lars Von Trier als droomregisseur ontslagen. Sinds Idas heb ik immers een zwak voor films, boeken, dromen, kortom een leven met een happy end.
- Net voor ik in slaap val, een denkbeeldig zoekertje plaatsen voor de meligste droomregisseur ter wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten