Ons verhaal

Het was in de zomer van 2016,
het moment waarop, wat ik al een dag vreesde, bevestigd werd.
In een kamer op het verloskwartier schudden drie gezichten een nee in onze richting.
Naast hen een wel heel stil beeld van wat de laatste echo zou zijn.

Eén seconde.
Dat heb je nodig en je leven kan volledig anders zijn...

Wat volgde was het moedigste dat ik al ooit heb gedaan, bevallen van een kindje dat reeds gestorven was. Na een zwangerschap van 38 weken werden wij voor de tweede keer fiere mama en papa van een tweede zoon, Idas. Wij, zijn Jonas, Karolien en grote broer Orson. Idas hoort voor altijd bij ons gezin en is op een bijzondere manier, heel aanwezig.

Deze blog gaat over de reis die wij maken. Een reis doorheen rouw, doorheen taboes rondom de dood en specifiek rond perinatale sterfte. Idas doet heel wat bewegen in ons gezin en geeft ons een nieuw bewustzijn. Enerzijds is dit een heel persoonlijk plekje, waarin ik eerlijk vertel over de weg, die we sinds zijn dood bewandelen met alle bijhorende emoties. Jonas kwam op het idee om tekeningen te maken bij wat ik schreef. We schrijven en tekenen hier in de eerste plaats voor onszelf. Anderzijds is deze blog ook een uitnodiging naar onze omgeving toe om ons te helpen Idas te blijven herdenken en vanaf de zijlijn te begrijpen wat dit met ons doet.

Zelf heb ik heel veel gehad aan blogs van moeders, die helaas hetzelfde verhaal meemaakten. Ik vond troost en herkenning en ben dankbaar dat ze zich zo open toonden. Je zou urenlang kunnen discussiëren over wat je wel en niet vertelt online. Zelf hou ik van échte, eerlijke spontane verhalen en beelden op sociale media en heb ik een boontje voor het doorbreken van taboes. Iedereen heeft zijn verhaal en dit is het onze. Als ook maar één lotgenoot zich kan herkennen in deze blog, heb ik mijn lezersaantal reeds bereikt en neem ik het er voor één keer bij dat ik mijn binnenste online naar buiten keer.

Nu Idas er is geweest, hoe kort ook, kunnen we niet anders dan hem missen. Boven alles is deze blog een eerbetoon aan hem. Idas, voor altijd onze kleine held!


Ons uitgebreid verhaal, kan je hier lezen.